twee en drie jaar. De notaris meende dat de kantonrechter toestemming moest geven aan de voogd van de kindjes om de akte van levering te mogen tekenen. De koper toonde zich van zijn onsympathieke kant en hij stelde meteen de vrouw en erven (de twee peutertjes) in gebreke en eiste een contractuele boete. Die liep al snel op tot 10% van de koopsom. Het duurde immers nog wel enige tijd voordat het verzoekschrift bij de kantonrechter was ingediend en de gevraagde toestemming was verkregen. Makelaar Micke had nog aan de koper aangeboden om in ieder geval de sleutel in ontvangst te nemen. De juridische levering zou dan later volgen. De koper had dit echter geweigerd. Boete wordt opgeëist Na de late levering eiste de koper de boete op van de verkopers. De rechter wees de vordering toe, maar hij matigde de boete met 60%. Het wrange van deze hele geschiedenis was, dat er helemaal geen toestemming nodig was van de kantonrechter. Immers: in de koopakte is bepaald dat, als er meerdere verkopers zijn, deze de mede-verkoper(s) machtigt om namens hem alle nodige rechtshandelingen te verrichten ter uitvoering van de koopakte. De vrouw had dus namens haar kinderen de leveringsakte kunnen tekenen. Er was dus een hoop heisa voor niets. Lesje geleerd Micke zou het voortaan anders gaan aanpakken. Hij liet iedereen voortaan gewoon meetekenen die op zijn pad kwam. Toen zijn opdrachtgever meneer Groot zijn huis (de echtelijke woning) wilde verkopen wist Micke dat Groot onder huwelijkse voorwaarden was getrouwd. Hij was uitsluitend de eigenaar. De vrouw van Groot was geen eigenaar. Man en vrouw gingen scheiden. Ook hier weer vond Micke een koper. Hij liet zowel meneer als mevrouw Groot de koopakte ondertekenen als verkoper. Liever te veel dan te weinig, dacht Micke. De koop werd gesloten. Helaas bleek twee maanden na de koop dat een flinke aanbouw (de garage) illegaal was gebouwd. De koper sprak de beide verkopers aan. Mevrouw Groot was inmiddels gescheiden van haar man. Haar man had indertijd de koopopbrengst ontvangen en was met de noorderzon vertrokken. Zowel meneer als mevrouw Groot werden gedagvaard door de koper. De rechter oordeelde dat beide verkopers aansprakelijk waren voor het feit dat de garage gesloopt moest worden. Beide verkopers werden hoofdelijk veroordeeld tot betaling van de door de koper geleden schade, een kleine € 80.000,-. Mevrouw Groot begreep er niets van. Zij was toch immers geen eigenaar en zij had toch niets van de koopopbrengst ontvangen? Maar helaas, zij was wel de verkoper, naast haar verdwenen ex die ergens lekker in de zon zijn cocktails lag te drinken. Zij was dus ook aansprakelijk. Mevrouw Groot sprak nu Micke aan. Waarom had Micke haar als verkoper laten tekenen? Tsja, Micke kon dat achteraf ook niet zo goed uitleggen. De rechter veroordeelde Micke om de door de vrouw geleden schade te vergoeden. Micke had zich immers moeten realiseren dat de vrouw niet de verkoper zou dienen te zijn. De vrouw moest wel instemmen met de verkoop. Als een echtelijke woning wordt verkocht dan moet de andere echtgenoot altijd toestemming geven, ongeacht of deze eigenaar is. Maar tekenen als verkoper? Neen, dat was te veel van het goede of, in dit geval, van het slechte. (De namen zijn gefingeerd) advocaat te Rotterdam www.vandesandeadvocaten.nl Mr J.A.M. van de Sande, V B O M A K E L A A R . N L FEBRUAR I 202 2 32 VASTGOED ADV I SEUR |
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=