VBO Vastgoed Adviseur, november 2020

31 VASTGOED ADV I SEUR | NOVEMBER 2020 EN D E U I T S P R A A K huurpand werd gezien, werd gesloten. De huurders waren al weg, dus dat maakte niet veel uit. Maar Simon en zijn gezin moesten eveneens vertrekken. Waar zij heen moesten gaan? Daar ging de gemeente niet over. Dat was Simon’s probleem. En meer slecht nieuws Eenweek later ontving Simon een brief van de verzekeringsmaatschappij. Simon verwachtte dat hij nu snel de verzekeringsgelden zou ontvangen zodat hij zijn panden zou kunnen herstellen. Het bericht van de verzekeringsmaatschappij trof Simon als een mokerslag: de verzekeraar vernietigde de opstalverzekering omdat sprake was van een risicoverzwaring. Zij had immers woonappartementen verzekerd en niet een illegale hennepkwekerij. Simon ontving geen stuiver. Na deze misère schoten de juridische procedures als paddenstoelen uit de grond. Simon trok echter aan het kortste eind voor wat betreft de bestuurlijke boete vanwege het onttrekken van het appartement aan de woonbestemming. Volgens vaste rechtspraak mag van een verhuurder verwacht worden dat hij periodiek het gebruik van een verhuurde woning controleert. Vastgesteld werd dat er geen enkele controle is geweest. Simon beschikte niet eens over de identiteitsbewijzen van de huurders van de appartementen. Simon had daarover wel navraag gedaan bij de makelaar, maar die gaf niet thuis. Ook het bevel tot sluiting van de burgemeester van beide panden bleef in stand. Het betrof vast beleid en de rechter voelde zich niet geroepen om dat beleid te doorkruisen. Simon procedeerde ook tegen de verzekeringsmaatschappij. Hij was immers volstrekt onbekend met de hennepkwekerij. Bovendien was er geen causaal verband tussen brand en kwekerij zodat het afwijzen van schadedekking volslagen onredelijk was. Ook hier zat het Simon niet mee. De verzekeraar kreeg gelijk: verzekerd waren woonappartementen en niet een hennepkwekerij. Dat betreft een risicoverzwaring die de verzekeraar niet hoefde te dekken. Makelaar moet betalen Simon dagvaardde ook de makelaar. Deze had de waarborgsommen verdonkeremaand. Bovendien had de makelaar verzuimd om de huurders te screenen. De rechter gaf Simon op alle onderdelen gelijk. De makelaar had verzuimd de identiteit van de huurders vast te stellen aan de hand van originele documenten. De makelaar had bovendien gewaarschuwd moeten zijn doordat de huurder waar de hennepkwekerij was aangetroffen steeds per kas betaalde. De makelaar moest de enorme schade vergoeden. Maar helaas, de makelaar ging enkele dagen vóór de uitspraak failliet en hij was niet verzekerd. Hij was ook niet aangesloten bij een branchevereniging. En verder….? Binnen een jaar tijd was Simon van een gelukkig man naar een dakloze met een zware burn-out verworden. De hypotheekrente van het verhuurde pand kon hij niet meer opbrengen en de bank veilde beide panden. Zijn vrouw kon de spanningen niet verwerken en vertrok met de kinderen. De vraag die Simon bleef bezighouden was, waar het nu fout was gegaan. Bij de hennepkwekerij of bij de ongeorganiseerde verhuurmakelaar die geen flauw benul had waarmee hij bezig was? (De namen zijn gefingeerd; de uitspraken worden op verzoek toegestuurd) Mr. J.A.M. van de Sande, www.vandesandeadvocaten.nl TEKST: Mr. Johan van de Sande BEELD: Glenn Mostert