VBO Vastgoed Adviseur, januari 2021

doorvoeren gerealiseerd moesten worden en nog meer van die snode, ingrijpende sloop- en herbouwactiviteiten. Eerst de huurders betalen en dan mocht Erik aan de slag. De kantonrechter was ruim een half jaar later duidelijk in zijn vonnis en wees de vorderingen van de huurders af. Die gingen in hoger beroep bij het hof. Na anderhalf jaar deed het hof uitspraak en weer kreeg Erik gelijk. Was Erik blij? Ja en neen. Het resultaat was prima, maar de door hem gemaakte proceskosten waren stevig. Voor dat geld had hij een flink deel van de werkzaamheden kunnen bekostigen. Ambtelijke activiteiten Erik kon nu eindelijk eens een aanvang nemen met de uitvoering van zijn plannen. Als eerste begin zou overal dubbel glas aangebracht worden en de houten kozijnen die, eerlijk was eerlijk, volledig verrot waren, zouden vervangen worden door kunststof. Goed isolerend en geen onderhoud meer. Helaas voor Erik, maar het pand was bestempeld tot beschermd stadsgezicht. Toen Erik dus aan de dienstdoende gemeente- ambtenaar vroeg om mee te denken over een subsidierege- ling was het antwoord: “ho ho meneertje, dat gaat niet zomaar”. Kunststof kozijnen waren uit den boze. Dat was in strijd met het his- torische aangezicht. Alleen maar houten kozijnen zouden mogen worden geplaatst, welke qua hout- zwaarte, detaillering en indeling uitgevoerd dienen te worden con- form de bestaande situatie. Dat viel dus tegen. Nog erger was dat Erik die kunststof kozijnen al had laten plaatsen. Die moesten er dus uit en dat dan ook nog eens onder last van een dwangsom. Ook het plan van Erik om zich te ontdoen van de peperdure stadsverwar- ming liep hopeloos vast. Erik wilde namelijk onderzoeken of de mo- gelijkheid bestond om gebruik te maken van aardwarmte. Daar werd echter onder geen beding vergun- ning voor verleend. De gevolgen voor het milieu waren onvoldoen- de in kaart gebracht. De gemeente wilde wel meewerken, maar Erik moest dan eerst een deskundigen- rapport laten opstellen. De kosten bleken echter net zo hoog te zijn als het energieverbruik gedurende zeven jaar. Erik zag daar dus maar vanaf. Ook het plan om een aantal zonnepanelen op het dak te plaat- sen bleek eenvoudiger bedacht dan uitgevoerd. De buren maak- ten ernstig bezwaar. Zij hadden immers een dakterras dat uitkeek op het dak van Erik. Zij vonden zonnepanelen niet mooi en waren bang voor lichtreflectie en zelfs een vergroot risico op brand. Ge- lukkig werden deze bezwaren on- gegrond verklaard. Fijne aannemer Erik had enkele aannemers gevraagd om een offerte uit te brengen. Martin Versmissen, genaamd BouwEnthousiast, kortweg ook wel BeT, was het goedkoopste. Versmissen had wellicht goed nagedacht over zijn handelsnaam want toen Erik vroeg of hij veel ervaring had met dergelijke projecten vertelde de aannemer zelfverzekerd lachend: “joe beth” waarmee hij het engelse “You bet” kennelijk bedoelde. Ja, dat was humor. Althans, dat meende Versmissen zelf. Erik betaalde 25.000 euro aan. Maar waar de voorschotfactuur heel snel werd geproduceerd volgden er geen bouwkundige activiteiten. Ja, er werden een ladder aangevoerd en onderdelen van een steiger, maar dat was het dan. Na drie weken bellen kwam er antwoord. Niet van aannemer “BeT”, maar van zijn curator. Helaas, COVID-19, recessie, dubieuze debiteuren en zelfs het echec van Lehman Brothers in Amerika, Dirk Scheringa Bank en Icesave werden er nog eens bijgehaald als oorzaak van deze déconfiture. Lang verhaal kort: de 25.000 euro konden als verloren beschouwd worden. Het vervolg Hoe liep het af, zult u zich wellicht afvragen. Erik had het nu wel gezien. Hij besloot zijn tijd, vlijt, krachten en geld niet meer te besteden aan dergelijke projecten. En dat was toch ook een vorm van energiebesparing, zij het dan een beetje anders dan gepland. (De namen zijn gefingeerd) Mr. J.A.M. van de Sande, advocaat te Rotterdam www.vandesandeadvocaten.nl 35 VASTGOED ADV I SEUR | JANUAR I 202 1 D E U I T S P R A A K